Вака, врз некои локални состојби (универзалното е, велат, во локалното!), ја засмејуваше публиката, извонредниот актер и директор на сараевскиот „Камерни Театар – 55” Емир Хаџихафизбеговиќ.
Смеа до солзи, смеа врз сопствената мака! Аплаузи на отворена сцена, уште една потврда дека хуморот, скечот ни се последната татковина! Се разбира, покрај јазикот, како што не учеше професорот Конески.
Спавају, ждеру, и серу! Така е во култната претстaвата „Жаба“, психолошка драма која се занимава со случувањата во едно постранзициско општество, актуелна тема во сите делови на поранешна Југославија. Приказната се случува во повоено Сараево и ги следи проблемите на четворица луѓе, кои всушност се проблеми на сите нормални луѓе кои живеат во еден уништен свет. Преставата е играна 250 пати во сите краеви на поранешната заедничка Ју-држава, но и во светот, а податокот дека, две години била на редовниот репертоар на белградското Атеље 212, кажува се.
(Перфектна колумна која заслужува и вреди да се прочита во целост. Одлична анализа за случувањата во политиката некогаш и сега…низ призмата на незаситните гнетачи на се што лета, лази, оди, плива а може да се стави во чинијата на вмровскиот примитивизам).
Повеќе во плусинфо
