Каменот си теже на местото
Штип, 05.03.2018
Би започнал вака , драги пријатели:
Мислам оти кај секој од вас ќе преовладеат емоциите ,односно никој нема да остане рамнодушен кога ќе ја слушне онаа ‘’Каменот си теже на местото ‘’, а да не се сете на штипските маала во кои се играше миждупка ,гоненица ,народна, челик-чамак, клинплочка, комити и џандари, кикара, коњаци и уште кои ли не игри
Не може ,а да не се сети на играњето топка по прашливите маала и старата калдрма .Не може а да не се сети и на старите жени кои седеа пред портите и секој шо ќе поминеше покрај нив да не биде искометирано кој е ,чив е ,шо е и каков е ..
Не може а да не се сети на Отиња кога во топлите денови едвај имаш вода ,а се одеше по реката и се ловеа попови лажички …
Не може а да не се сете и на Брегалница, а одењето на Брегалница беше доживување , би ги спомнал неколкуте интересни и познати места за бањање Чикичан скала ,зад Исаро кај старата кланица , кај старио мост кај Европа , кај воденицата и уште на ногу места …….
Не може а да не се сете на денот на Пролетта 22 Март кога и старо и младо се искачува на Исаро ..Искачувањето на Исаро и до ден денешен причинува посебно задоволство и радост за сите штипјани. Секој шо ќе се искачува на Исаро обичајот е одејки по патеката која води до самиот врв да се поздрави со четириесет минувачи, и со самото доаѓање на врвот од Исаро се собираа четириесет камчиња кои се фрлат едно по едно , а последното се носе дома и се става под перницата за да се соне кој на кого ќе му биде дечко или девојка или кој со кого ќе се мажи или жени ,барем така вели обичајот.
И за крај би напишал каде и да сте сетете се на Штип на Отиња и Брегалница и секако на Исаро.
